Ocena czynności śródbłonka naczyniowego – wpływ farmakoterapii i optymalizacja stratyfikacji ryzyka sercowo-naczyniowego po przebyciu infekcji SARS-Cov-2.

Wirus COVID-19 powoduje uszkodzenie komórek śródbłonka naczyniowego, czyli warstwy komórek wyścielających wszystkie naczynia krwionośne organizmu. W następstwie rozwija się upośledzenie czynności śródbłonka, tzw. dysfunkcja śródbłonka. Dysfunkcji śródbłonka towarzyszy szereg niekorzystnych efektów biologicznych, jak m.in. nadmierne obkurczenie naczyń, nasilenie procesów zapalnych, aktywacja układu krzepnięcia i procesów włóknienia. Powyższe zaburzenia mogą przyczyniać się do wystąpienia zapalenia mięśnia serca, zawału serca oraz epizodów zakrzepowo-zatorowych, a także sprzyjają uszkodzeniu płuc w przebiegu infekcji COVID-19.

Celem podprojektu jest odpowiedź na pytanie, czy ocena stopnia dysfunkcji śródbłonka może być użyteczna w stratyfikacji ryzyka chorych po przebyciu infekcji COVID-19 w perspektywie krótko- i długoterminowej.

Metodyka:

• oznaczenie szerokiego panelu markerów biochemicznych funkcji śródbłonka naczyniowego w trakcie wyjściowej hospitalizacji oraz po okresie 1, 6 i 12 miesięcy od przebycia infekcji COVID-19;
• próba powiązania stopnia dysfunkcji śródbłonka i jej zmian w czasie z niekorzystnym przebiegiem klinicznym po przebyciu infekcji COVID-19 w obserwacji 1-rocznej;
• próba wykorzystania oceny dysfunkcji śródbłonka do optymalizacji stratyfikacji ryzyka i planowania postępowania profilaktycznego u chorych po przebyciu infekcji COVID-19.

Jednostka realizująca:
II Klinika Kardiologii

Kierownik (Kierownictwo):
Prof. dr hab. med. Andrzej Surdacki
Prof. dr hab. med. Stanisław Bartuś